Güz bitimi, kışlar, çamura bulanmış ilkyaz,
Ey uykucu mevsimler! Sevgi size, övgüler,
sizler ki beni hep böyle sarıp sarmaladınız
O belirsiz kefenle, sisler ve gömütlükler.
Soğuk rüzgarların oynaşıp durduğu ovada
Yelkovan seslerinin duyulmadığı geceler,
-Duyamam bu tadı ne yapsam en baygın yazlarda-
Benim ruhum o kargamsı kanatlarıyla uçar.
Hiçbir şeyi bulamaz daha hoş sizden, ölümün
Bin imgesiyle dolu kırağı bağlamış kalpler,
Siz solgun mevsimler, ecesi iklimlerimizin,
Sürüp gittikçe iç burkan karanlık görünümler;
Ola ki, aysız bir gecede, ikimiz birlikte
Hüznümüzü susturalım, gözü pek, bir yatakta.
CHARLES BAUDELAIRE
