Eser: Anselm Kiefer
Kendi yapı-bozumun; elekten geçenler dış şartlar olsun, geride kalan taşlar, işte onlar senin. Hayat denen nehre kadar götürüp, karşı kıyıya geçmek için, basamak olsun diye içine attığın. Nereye gidiyorum diye sormak istediğinde, üzerinde soluklandığın. Özgürlük istiyorsun belli, kendine mahkûm olmak senin anladığın. Kaynağın manifestosuna ahde vefa… Sen, hayatsın, hayatın bir ilmeği, bir işliği, bir göz, bir bakış, hepsi bu. Kaynağa dönecek olan sensin, sadece sen, dönebilirsin kaynağa, başka bir deyişle. Tozsuz, topraksız, kirsiz, elbette…
Cemil Atik
