Büyük, fırtınalı, tutkulu, bohem bir aşkın, çevresini de az çok tutuşturduğu, kızdırdığı bir sevdanın çocuk bahçesinde; garezlere kör, dostluklara, resme, felsefeye şımardığımız o dairedeydi sanki çekirdeği, daha sonraları hüzünlere doğru sürgün veren ömür ağacımızın. Ama sözünü etmek istediğim şimdilik bu değil, belki daha sonra, cesaretimi toplarım.
O da bizim gibi ressam, Sayın Mina Sanver'den kiralanmıştı daire. İki aşığın da sanatçı olmasına gıpta eder ''sanatçı, sanatçıyla birlikte yaşamalı'' derdi.
...Sevgilim bana, evde bazı küçük eşyalarla, kitap ve dergilerin bırakıldığını söylemişti. Metalürji ve psikolojiden, tıp alanındaki bazı branş kitaplarına kadar bir seçki hatırlıyorum. Bizim gibi ressamlar için, öyle kolayca atılır cinsten değillerdir. İmgelem yoluyla, düşüncede eşelenmek için biriktiririz, karıştırırız; bir gün işi'mize yarar, elde tutarız. Argos'lar vardı; çoğunlukla birbirlerini ardışık olarak takip eden sayılar. İçlerinde Arap ABC' si ile yazılmış, notlar, metinler; metinleriyle, kendine has bir incelik ve melodiyle, Türkçe olarak güreşe tutulmuş, gazetelerin sanat sayfalarından kupürler, düşüncenin skeçleri çizimler...
Argos'lar... Sayın Selim İleri'nin genel yayın yönetmenliğini yaptığı, doksanlara damgasını vuran, nitelik olarak hacimli, her zaman olduğu gibi tartışmaya açık, canlı bir mecra.
Hatırlamaktan hatıra, zamandan zamana bir gönüllü sürüklenişti benimkisi. Bir nostalji hissiyatından öte; tek bir anda saplanıp kalmadan, kendi içinde çoğalan, sonsuzlaşan fraktallar misali bir gece başladım okumaya. Bu metinler düzleminin zamanda gitgide büküldüğünü, kusursuz bir dairenin sonsuza açılarak yükseldiğini görebiliyordum. Abdülhak Şinasi Hisar'da zaman olgusu, 'Kanlıcada 'ki Yengemiz', Halit Ziya Uşaklıgil'in o meşum kaderi, Osmanlı donanma şenliklerindeki, yabancı sefirleri ve yazarları büyüleyen teknoloji, sınai... Kadıköyü, Fenerbahçesi...
Selim İleri'nin, başka bir yazarın evreninde gönüllü mahpusluğu...
Takip edecek yazının konusu...
C. Atik
