Donald Kuspit
Sanatın
Sonu
Sanat eleştirmeni ve New York Devlet Üniversitesi’nde
sanat tarihi ve felsefe profesörü. Aynı üniversitenin tıp merkezinde psikiyatri
dersleri de vermiştir. 1997 yılında Ulusal Sanat ve Tasarım Okulları Birliği’nden
görsel sanatlara önemli katkılarından dolayı Yaşamboyu Başarı Ödülü almıştır. Yazara
ayrıca 1983’te de Üniversite Sanat Birliği tarafından sanat eleştirmenliğindeki
başarısından dolayı prestijli Frank Jewett Mather Ödülü verilmiştir. Kuspit,
Art Criticism dergisinin editörüdür. Artforum, Sculpture ve New Art Examiner
dergilerinin editörleri arasındadır ve Cambridge University Press için Amerikan
Sanatı ve Sanat Eleştirmenliği dizisinin editörlüğünü yürütmektedir. Ford
Vakfı, Fullbright Komisyonu, Ulusal Beşeri Bilimler Fonu ve Guggenheim Vakfı’nın
da aralarında bulunduğu pek çok kuruluşun üyesidir. Sayısız makale, sergi
yorumu ve katalog metni üretmiş olan Kuspit’in yirminin üzerinde kitabı vardır.
Pahalı işleriyle tanınan popüler İngiliz sanatçı Damien
Hirst’ün Salı günü bir Mayfair galerisinin vitrinine yerleştirdiği enstalasyon
çalışması, aynı gece, eseri çöp sandığını söyleyen bir temizlik görevlisi
tarafından kaldırılıp çöpe atıldı.
Yarı dolu kahve fincanları, sigara izmaritleriyle dolu
kül tablaları, boş bira şişeleri, üzerinde boya bulaşığı olan bir palet,
şövale, merdiven, fırçalar, şeker ambalajları ve yere yayılmış gazetelerden
oluşan eser Eyestorm Galerisi’nin sergi açılışı öncesinde düzenlediği V.I.P.galasında
tanıttığı sınırlı sayıdaki eserin temel parçasıydı…
Bu esere imzasını atan kişi, Genç İngiliz Sanatçılar diye
bilinen bir grup kavramsal sanatçının en ünlü üyesi 35 yaşındaki Hirst’dü;
galerinin özel projeler başkanı Heidi Reitmaier, bu eserin satış değerini ‘’
altılı hanelerle ‘’ ya da ‘’ yüz binlerce dolarla ‘’ ifade etti ve şöyle dedi: ‘’
Bu orijinal bir Damien Hirst. ‘’
… 54 yaşındaki temizlik görevlisi Emmanuel Asare, The Evening
Standard’a yaptığı açıklamada, ‘’ Onu görür görmez bir ah çektim, çünkü her şey
darmadağınıktı. Bu bana pek de sanat eseriymiş gibi gelmedi. Bu yüzden de her
şeyi toplayıp attım. ‘’ dedi.
… Yaşanan karışıklıktan üzüntü duymak bir yana, Hirst bu
habere ‘’ aşırı derecede komik, ‘’ diye tepki verdi. Bayan Reitmaier’in
söylediğine göre, ‘’…Hirst, sanatsal çalışmalarında sanatın günlük yaşamla
ilişkisi üzerinde durduğu için olaya herkesten çok güldü.’’
WARREN
HAGE
‘’ Sanat Yaşamı Taklit Ediyor, Belki de Taklitte Fazla İyi ‘’4
Kimi insanlar site adı verilen, birbirinin aynısı tekdüze
konutları beğenmediklerini söylüyorlar, ama sanat galerilerindeki birbirinin
aynısı sıra sıra kutulara hayranlıkla bakıyorlar.
RUDOLF ARNHEIM
Entropy
and Art3
(Entropi
ve Sanat)
…Tersine,
estetik maddi olanın kavramsal halesidir. Newman.
Walter Benjamin, mekanik röprodüksiyonun sanat eserinin
halesini yok ettiğini, ama bunu yaparken eseri apaçık bir gösteriye
dönüştürdüğünü öne sürmüştü.
İlginç postsanat, yaratıcı ciddiliğini – hayal gücünü –
yitirmiş olan sanattır.
Tüm sahte sanat eserleri gibi, tuhaf bir şıklıkları
vardır; insanlar kullandıkları kaynağın derinliğini ve anlamını anlamıyorlarsa
daima o kaynağı modaya uydururlar.
…Bu nedenle ‘’ çağdaş toplumun temel niteliklerinden
biri, bireyin giderek artmakta olan yalıtılmışlığı ‘’ ve anominin tipik
özelliği olan normsuzluktur – yani bireyin davranışlarına rehberlik ederek onun
kendi davranışlarını yargılamasını, yaşamda anlam ve değer bulmasını, kendi
değerine karar vererek kendine anlam katmasını sağlayan ‘’süperego’’
normlarının yokluğudur. İstikrarlı, ikna edici normlar ve anlamlı değerler
yerine, kısa ömürlü bir bireysellik taşıdığı için bireylere cazip gelen –
aralarında sanata ilişkin olanlarının da bulunduğu – çeşitli kısa ömürlü norm
ve değerlerin yabani otlar gibi bitmesi söz konusudur. Kısa ömürlülük – hem sanatta
hem de sanatın bir parçası olduğu toplumsal yaşamda – normsuz anomik toplumda
var olan derin belirsizliğin doğrudan sonucudur.
Kaynak: metis yayınları, Donald Kuspit Sanatın Sonu
