Babil’de Tanrı, dili teklikten, parçalayıcı bir sürecin içine itti denir. Gerçekte, geri dönüşsüz ve kısa devre yaptıran bu halin kuşku, yeis ve kıskançlık olduğu kimse tarafından dillendirilmemişti. Potlaç ve oyuncak ( Büyük Ziggurat ) o kadar uzun sürdü ki, hakikat tanımı üzerindeki sembolik, sahici kodeksi yitirmeye başladılar. Takım oyunundaki bu çatlak, Tanrı’ya ulaşma arzusunun kişisel bir histeriye dönüştüğü anda da bölünmeye yol açtı. Olan bundan ibaretti.
apriori
