4 Ekim 2008 Cumartesi

Kim Yalancı

Eser: Danton

Kim Yalancı

Umuda ilişkin; sinmiş arzulardan ölünün kokusu duyuluyor, en saf olanları yeşil başaklar gibi bebek olsa da… En küçük hareketle senin bu mütevazı kutlamana katılan biri var oysa. Henüz büyümemiş bir çocuk avutucusu olduğunu düşündüğümüz anlar; acılarımızın büyük ve olgun, umutlarımızın beşikten yeni indiği.

Yanılsamanın böylesi… Yürüyüşün ‘’ anlamsızlığına ‘’ ilişkin o ‘’ yüce ‘’ varoluşçu çıkarsamamız… Ne olgunuz böyle, ne ihtiyar… Kötü ebeveynleriz aslında en hafifinden.

Umudu büyütmek, çocuk büyütmek; kim bir çocuğun yaşama sevincini elinden alır ki… Ne canidir böylesi. Peki ne demeli bizlere, umut bebeğini, yaşamın gönençleri, asudelikleriyle kandıranlara…

Bir ihtimaldir ki, acı vurmasın kalbini, masallardaki gibi yaşasın… Yoksa masal yazanlardan mı olsun bilgece; acıyı her seferinde ‘ bir varmış, bir yokmuş ‘ ile anlatsın.

Cemil Atik