Gauguin'in başarısızlığına dair...
kahve tonlarında güzelliğin, zerafetin eti...
ne geriniyorken usulca, yuvarlak çukurlarına doldururken bir akıntı gibi gölgeyi,
ne de kendini kutsayan dokunuşunu görmüş elin.
henüz daha toprak olan, muz ağacı olan ayaklarından
yürüyen ormana bak.
tonda gizli açlığı tenin çiçeklenirken, gözlerini yummuş bir çocuk gibi;
sonra nasıl bir çocuk olacağı belliymiş işte...
nazar eden gözü yakıp kavurması gerekmez miydi dişiliğin sonsuz ağzı?
uzakta tutmuş hep onu köyün büyücüsü besbelli;
eğilimi yok,
bizi görmüyor bir türlü şaşkın...
serserilikten serüvencilikten...
ANKA
